Verdriet willen we liever vermijden. Maar verdriet toelaten is ook een vorm van sterk zijn gezien. We kunnen ons er niet op voorbereiden. We weten niet hoe we eigen pijn kunnen verzachten of hoe we onze lotgenoten kunnen helpen. Hoe ga je met het verlies om? Rouwen kost tijd, heeft verschillende fasen die je moet doorlopen om terug te keren naar het normale leven.
Na het verlies van een dierbare wordt een intens verdriet ervaren. Wanneer een geliefde persoon er niet meer is, kan degene die achter blijft wanhopig worden. Bij het rouwen komen extreem sterke emoties naar boven en moet je moeilijke beslissingen nemen. Alles gebeurt snel, vaak onder een grote spanning, en dan wordt je door veel dingen gewoon overweldigd .
Alleen degene die het zelf heeft meegemaakt, kan het verdriet bij scheiding of dood van een geliefde bevatten en begrijpen. Plotseling verlies je jouw levenspartner en daarmee de rust, orde en het gevoel van veiligheid.
Het verdriet is eén van de 8 basis emoties. Er zijn verschillende manieren om er mee om te gaan.
Omdat je de aanwezigheid van een geliefde niet voelt, mis je een glimlach, stem, alledaagse gesprekken (soms zelfs de ruzies), het plannen maken, de wandelingen, maaltijden of kerst delen. Zelfs omringt door de mensen die om je geven, kan je een grote leegte voelen.
Rouw is een wond die tijd nodig heeft om te genezen, die de littekens achter laat. Ieder van ons ervaart verlies van een dierbare op zijn eigen manier. De manier waarop dat gebeurt is persoons afhankelijk.
Er zijn echter ook veel overeenkomsten in de manier hoe het verdriet in het eerste jaar na verlies van een geliefde wordt ervaren. Kennis van deze fasen kan je helpen om te begrijpen wat er met je gebeurt (of is gebeurd) en hoe je jezelf of je dierbaren kunt helpen door deze moeilijke periode heen te komen. Belangrijk is om te weten en er rekening mee te houden is dat niet iedereen al die fasen doorloopt. Ook hoeven ze niet bij iedereen dezelfde te zijn. De één valt in stilte, een ander huilt of wordt erg emotioneel. De één zoekt de mensen op, een ander juist een afzondering.
Verschillende fasen van verdriet verwerking of rouw bij scheiding of dood
1. Een schok en een vorm van verdoofdheid
Met deze fase kan je te maken krijgen direct na het verlies van een dierbare. Het kan gepaard gaan met een mentale schok, zelfs een kort geheugenverlies of een staat van ontkenning over wat er gebeurd is. Deze beschermreactie van onze hersenen kan optreden op moment dat de waarheid gewoon te confronterend is om onder de ogen te zien. Het ontkennen verschijnt meestal wanneer het verlies plotseling en onverwacht is, bijvoorbeeld bij een onverwachte scheiding of een plotseling overlijden van een dierbare. De schok kan ook een mildere form hebben of helemaal uitblijven. Bij een scheiding bijvoorbeeld, waarbij beide partijen in gezamenlijke overeenstemming actief er naartoe werken of wanneer voorafgaand de dood er sprake is van een langdurige, ongeneeslijk ziektebeeld.
2. Een wirwar van tegenstrijdige emoties – van verlangen tot spijt en boosheid.
In deze fase kan het verlangen naar de gemiste persoon nog meer voelbaar zijn. Huilen, zich (proberen) aan de herinneringen vast te klampen, zelfs het gevoel hebben de persoon in kwestie zien of horen, hoort allemaal bij. Tegelijkertijd kan je boos worden op jezelf of op het lot of op je dierbare die je mist, omdat je hierom niet gevraagd had. Dan kan je ook het schuldgevoel vermengt met de machteloosheid ervaren dat je niets kon doen om het verlies van dierbare te voorkomen. Gedurende deze tijd kunnen ook onaangename herinneringen de revue passeren, bijvoorbeeld eerdere pijnlijke situaties.
Het verlies van je dierbare kan (is vaak) later, wanneer de drukte van de praktische ‘to do list’ en de aandacht van anderen weg is, extra voelbaar zijn. Als je op jezelf bent gelaten, dan juist kan het verlies hardst aankomen…
Deze fase van rouwen wordt daarom vaak geassocieerd met het meest intense verdriet.
3. Desoriëntatie en wanhoop
Als je in rouw bent, kun je niet terug naar wat het was geweest, kun je de tijd niet terugkeren naar het ‘normale’. Je hebt het gevoel van hulpeloosheid, eenzaamheid, angst en verdriet. Soms zonder je je van de mensen af, heb je nergens zin in. Rouwen ontneemt je het gevoel van veiligheid, identiteit en soms het levensdoel. De hechte emotionele band met de dierbare is onomkeerbaar verbroken, het gevoel van onderlinge aanhankelijkheid is weg. Vanaf nu ben je op jezelf aangewezen. Daarom begin je soms irrationeel te hopen op een bericht van een fatale vergissing en de partner terug komt (i.g.v. scheiding), of koester je de hoop op het weerzien van de overledene. Fasen 2 en 3 kunnen in elkaar over lopen.
4. Acceptatie en herindeling
Hoe onwerkelijk dat ook mag klinken, er komt de tijd dat je de situatie, het verlies zult accepteren. Het is de tijd dat je langzaam je balans weervindt . De pijn wordt minder hevig, het gevoel van verlies wordt draaglijker. Men zegt, de tijd verzacht de pijn, en al gaat het niet voor iedereen even snel, het leven biedt zichzelf weer aan je aan. Het verleden ebt verder weg en hoewel het nooit zal worden zoals het was, zal je, zodra je klaar voor bent, je leven zonder je geliefde weer oppakken. Zonder hem/haar te vergeten, zal je je veerkracht terugvinden, je leven herindelen en verder op eigen kracht door het leven gaan.
Wil je meer weten of heb je interesse? Neem dan rustig contact met mij op.